Language: this article is in English – German – Spanish – French – Italian – Portuguese – Dutch and Swedish. Please scroll down for your wish language.
Optimized: by Google Translate.
Article in English Language:
History and cultivation of saffron
Saffron is a flavor that is derived from the Crocus sativus plant. Crocus sativa is a flowering plant species that belongs to the Iridaceae family. It is the most costly flavor on the planet and has been utilized for many decades and different purposes. For example, saffron has been used for culinary, restorative, and corrective purposes.
Saffron cultivation has a long history and is firmly connected with numerous old civilizations, including Persia, Greece, and Rome. The use of saffron is accepted to have started in ancient Persia (current Iran) a long time back. The Persians utilized it as a restorative spice, which later became a significant cooking flavor. The Persians are additionally credited with saffron cultivation methods, which the Greeks and the Romans subsequently embraced.
Saffron was profoundly esteemed in old Greece and Rome and was utilized in cooking, producing aromas, and drugs. The ancient Greeks referred to saffron as “Krokos,” which signifies “string,” due to its special string-like appearance. Saffron was utilized in old Rome to improve fragrance in public spaces and homes and was likewise used as a flavoring for food. It was also utilized in old India, China, and Egypt and was exchanged along the Silk Street.
The cultivation of saffron requires a particular arrangement of conditions. The plant is generally cultivated in a Mediterranean environment, where the winters are gentle, and the summers are sweltering and dry. The crocus bulbs are established in depleted soil during harvest, and the blossoms sprout in the fall. The flowers are handpicked by removing the threads or strings, which are dried to produce the saffron spice. It takes around 75,000 blossoms to create one pound of saffron. This fact is why saffron is tagged as a labor-intensive plant. The high labor requirement, among other factors, is why saffron is so costly.
Saffron has been utilized for different purposes from the beginning of time. It has been used in customary prescriptions for its calming effects and ability to guard the body against disease. It has likewise been utilized in beauty care products for its skin-lightening properties. In cooking, saffron is used to flavor a variety of dishes, including paella, risotto, and biryani. Today, saffron is still mostly cultivated in Iran and other countries, including Spain, India, and Greece. The spice remains profoundly esteemed and is utilized in different dishes worldwide. Even though it remains perhaps the most costly spice, saffron’s remarkable flavor, smell, and medical advantages make it a profoundly sought-after fix.
Article in German Language:
Geschichte und Anbau von Safran
Safran ist ein Aroma, das aus der Pflanze Crocus sativus gewonnen wird. Crocus sativa ist eine blühende Pflanzenart, die zur Familie der Iridaceae gehört. Es ist das teuerste Aroma der Welt und wird seit vielen Jahrzehnten für verschiedene Zwecke verwendet. Beispielsweise wurde Safran für kulinarische, stärkende und korrigierende Zwecke verwendet.
Der Anbau von Safran hat eine lange Geschichte und ist fest mit zahlreichen alten Zivilisationen verbunden, darunter Persien, Griechenland und Rom. Es wird angenommen, dass die Verwendung von Safran vor langer Zeit im alten Persien (dem heutigen Iran) begann. Die Perser verwendeten es als stärkendes Gewürz, das später zu einem bedeutenden Kochgeschmack wurde. Den Persern werden außerdem Anbaumethoden für Safran zugeschrieben, die später von den Griechen und Römern übernommen wurden.
Safran wurde im alten Griechenland und Rom sehr geschätzt und zum Kochen, zur Herstellung von Aromen und Arzneimitteln verwendet. Die alten Griechen bezeichneten Safran aufgrund seines besonderen fadenähnlichen Aussehens als „Krokos“, was „Schnur“ bedeutet. Safran wurde im alten Rom verwendet, um den Duft in öffentlichen Räumen und Wohnungen zu verbessern, und wurde auch als Aroma für Lebensmittel verwendet. Es wurde auch im alten Indien, China und Ägypten verwendet und entlang der Seidenstraße ausgetauscht.
Der Anbau von Safran erfordert eine besondere Anordnung der Bedingungen. Die Pflanze wird im Allgemeinen in einer mediterranen Umgebung angebaut, wo die Winter mild und die Sommer heiß und trocken sind. Die Krokuszwiebeln wachsen während der Ernte in erschöpftem Boden und die Blüten sprießen im Herbst. Die Blüten werden von Hand gepflückt, indem die Fäden oder Schnüre entfernt werden, die getrocknet werden, um das Safrangewürz herzustellen. Um ein Pfund Safran herzustellen, braucht es rund 75.000 Blüten. Aus diesem Grund wird Safran als arbeitsintensive Pflanze bezeichnet. Safran ist unter anderem wegen des hohen Arbeitsaufwands so teuer.
Safran wird seit jeher für verschiedene Zwecke verwendet. Es wurde in üblichen Rezepten wegen seiner beruhigenden Wirkung und seiner Fähigkeit, den Körper vor Krankheiten zu schützen, verwendet. Aufgrund seiner hautaufhellenden Eigenschaften wurde es auch in Schönheitspflegeprodukten verwendet. Beim Kochen wird Safran verwendet, um eine Vielzahl von Gerichten zu würzen, darunter Paella, Risotto und Biryani. Heute wird Safran immer noch hauptsächlich im Iran und anderen Ländern angebaut, darunter Spanien, Indien und Griechenland. Das Gewürz genießt nach wie vor hohe Wertschätzung und wird weltweit in verschiedenen Gerichten verwendet. Obwohl es vielleicht das teuerste Gewürz bleibt, machen der bemerkenswerte Geschmack, Geruch und die medizinischen Vorteile von Safran es zu einem äußerst begehrten Heilmittel.
Article in Spanish Language:
Historia y cultivo del azafrán
El azafrán es un sabor que se deriva de la planta Crocus sativus. Crocus sativa es una especie de planta con flores que pertenece a la familia Iridaceae. Es el sabor más caro del planeta y se ha utilizado durante muchas décadas y con diferentes propósitos. Por ejemplo, el azafrán se ha utilizado con fines culinarios, reparadores y correctivos.
El cultivo del azafrán tiene una larga historia y está firmemente conectado con numerosas civilizaciones antiguas, incluidas Persia, Grecia y Roma. Se acepta que el uso del azafrán comenzó en la antigua Persia (actual Irán) hace mucho tiempo. Los persas la usaban como especia reconstituyente, que más tarde se convirtió en un importante sabor culinario. A los persas también se les atribuyen los métodos de cultivo del azafrán, que posteriormente adoptaron los griegos y los romanos.
El azafrán era muy apreciado en la antigua Grecia y Roma y se usaba en la cocina, produciendo aromas y drogas. Los antiguos griegos se referían al azafrán como “Krokos”, que significa “cuerda”, debido a su apariencia especial de cuerda. El azafrán se usaba en la antigua Roma para mejorar la fragancia en espacios públicos y hogares y también se usaba como saborizante para alimentos. También se usó en la antigua India, China y Egipto y se intercambió a lo largo de Silk Street.
El cultivo del azafrán requiere un arreglo particular de condiciones. La planta se cultiva generalmente en un ambiente mediterráneo, donde los inviernos son suaves y los veranos sofocantes y secos. Los bulbos de azafrán se establecen en suelo agotado durante la cosecha y las flores brotan en el otoño. Las flores se recogen a mano quitando los hilos o cuerdas, que se secan para producir la especia de azafrán. Se necesitan alrededor de 75 000 flores para crear una libra de azafrán. Este hecho es la razón por la cual el azafrán se etiqueta como una planta que requiere mucha mano de obra. El alto requerimiento de mano de obra, entre otros factores, es la razón por la cual el azafrán es tan costoso.
El azafrán se ha utilizado para diferentes propósitos desde el principio de los tiempos. Se ha utilizado en las prescripciones habituales por sus efectos calmantes y su capacidad para proteger el cuerpo contra las enfermedades. También se ha utilizado en productos de belleza por sus propiedades aclarantes de la piel. En la cocina, el azafrán se usa para dar sabor a una variedad de platos, como la paella, el risotto y el biryani. Hoy en día, el azafrán todavía se cultiva principalmente en Irán y otros países, incluidos España, India y Grecia. La especia sigue siendo muy apreciada y se utiliza en diferentes platos en todo el mundo. A pesar de que sigue siendo quizás la especia más costosa, el notable sabor, olor y ventajas médicas del azafrán lo convierten en una solución muy buscada.
Article in French Language:
Histoire et culture du safran
Le safran est un arôme dérivé de la plante Crocus sativus. Crocus sativa est une espèce de plantes à fleurs appartenant à la famille des Iridacées. C’est la saveur la plus chère de la planète et elle est utilisée depuis de nombreuses décennies et à des fins différentes. Par exemple, le safran a été utilisé à des fins culinaires, réparatrices et correctives.
La culture du safran a une longue histoire et est fermement liée à de nombreuses civilisations anciennes, dont la Perse, la Grèce et Rome. L’utilisation du safran est reconnue comme ayant commencé dans l’ancienne Perse (actuel Iran) il y a longtemps. Les Perses l’utilisaient comme épice réparatrice, qui devint plus tard une saveur culinaire importante. Les Perses sont également crédités des méthodes de culture du safran, que les Grecs et les Romains ont ensuite adoptées.
Le safran était profondément estimé dans l’ancienne Grèce et à Rome et était utilisé dans la cuisine, la production d’arômes et de médicaments. Les Grecs de l’Antiquité appelaient le safran “Krokos”, qui signifie “ficelle”, en raison de son apparence spéciale en forme de ficelle. Le safran était utilisé dans la vieille Rome pour parfumer les espaces publics et les maisons et était également utilisé comme aromatisant pour les aliments. Il a également été utilisé dans l’Inde, la Chine et l’Égypte anciennes et a été échangé le long de la rue de la soie.
La culture du safran nécessite un agencement particulier des conditions. La plante est généralement cultivée dans un environnement méditerranéen, où les hivers sont doux et les étés caniculaires et secs. Les bulbes de crocus sont établis dans un sol appauvri pendant la récolte et les fleurs poussent à l’automne. Les fleurs sont cueillies à la main en enlevant les fils ou les ficelles, qui sont séchées pour produire l’épice de safran. Il faut environ 75 000 fleurs pour créer une livre de safran. C’est pourquoi le safran est considéré comme une plante à forte intensité de main-d’œuvre. Le besoin élevé en main-d’œuvre, entre autres facteurs, explique pourquoi le safran est si coûteux.
Le safran a été utilisé à différentes fins depuis la nuit des temps. Il a été utilisé dans les prescriptions habituelles pour ses effets calmants et sa capacité à protéger le corps contre les maladies. Il a également été utilisé dans les produits de beauté pour ses propriétés éclaircissantes. En cuisine, le safran est utilisé pour aromatiser une variété de plats, notamment la paella, le risotto et le biryani. Aujourd’hui, le safran est encore principalement cultivé en Iran et dans d’autres pays, dont l’Espagne, l’Inde et la Grèce. L’épice reste profondément estimée et est utilisée dans différents plats du monde entier. Même s’il reste peut-être l’épice la plus coûteuse, la saveur, l’odeur et les avantages médicaux remarquables du safran en font une solution profondément recherchée.
Article in Italian Language:
Storia e coltivazione dello zafferano
Lo zafferano è un aroma derivato dalla pianta Crocus sativus. Crocus sativa è una specie di pianta fiorita che appartiene alla famiglia delle Iridaceae. È il sapore più costoso del pianeta ed è stato utilizzato per molti decenni e per scopi diversi. Ad esempio, lo zafferano è stato utilizzato per scopi culinari, riparatori e correttivi.
La coltivazione dello zafferano ha una lunga storia ed è strettamente legata a numerose antiche civiltà, tra cui la Persia, la Grecia e Roma. Si ritiene che l’uso dello zafferano abbia avuto inizio nell’antica Persia (l’attuale Iran) molto tempo fa. I persiani lo usavano come spezia ricostituente, che in seguito divenne un importante sapore di cucina. I persiani sono inoltre accreditati con metodi di coltivazione dello zafferano, che successivamente i greci e i romani adottarono.
Lo zafferano era molto apprezzato nell’antica Grecia ea Roma e veniva usato in cucina, producendo aromi e droghe. Gli antichi greci chiamavano lo zafferano “Krokos”, che significa “corda”, a causa del suo speciale aspetto simile a una corda. Lo zafferano era usato nell’antica Roma per migliorare la fragranza negli spazi pubblici e nelle case e veniva utilizzato anche come aromatizzante per il cibo. Era anche usato nell’antica India, Cina ed Egitto e veniva scambiato lungo la Via della Seta.
La coltivazione dello zafferano richiede una particolare disposizione delle condizioni. La pianta è generalmente coltivata in ambiente mediterraneo, dove gli inverni sono miti e le estati afose e secche. I bulbi di croco si stabiliscono nel terreno impoverito durante il raccolto e i fiori spuntano in autunno. I fiori vengono raccolti a mano rimuovendo i fili o le corde, che vengono essiccati per produrre la spezia allo zafferano. Ci vogliono circa 75.000 fiori per creare un chilo di zafferano. Questo fatto è il motivo per cui lo zafferano è etichettato come una pianta ad alta intensità di manodopera. L’elevato fabbisogno di manodopera, tra gli altri fattori, è il motivo per cui lo zafferano è così costoso.
Lo zafferano è stato utilizzato per scopi diversi sin dall’inizio dei tempi. È stato utilizzato nelle prescrizioni abituali per i suoi effetti calmanti e la capacità di proteggere il corpo dalle malattie. Allo stesso modo è stato utilizzato nei prodotti per la cura della bellezza per le sue proprietà schiarenti per la pelle. In cucina, lo zafferano viene utilizzato per insaporire una varietà di piatti, tra cui paella, risotto e biryani. Oggi lo zafferano è ancora coltivato principalmente in Iran e in altri paesi, tra cui Spagna, India e Grecia. La spezia rimane profondamente apprezzata ed è utilizzata in diversi piatti in tutto il mondo. Anche se rimane forse la spezia più costosa, il sapore, l’odore e i vantaggi terapeutici straordinari dello zafferano lo rendono una soluzione molto ricercata.
Article in Portuguese Language:
História e cultivo do açafrão
O açafrão é um sabor derivado da planta Crocus sativus. Crocus sativa é uma espécie de planta com flor que pertence à família Iridaceae. É o sabor mais caro do planeta e tem sido usado por muitas décadas e para diferentes propósitos. Por exemplo, o açafrão tem sido usado para fins culinários, restauradores e corretivos.
O cultivo de açafrão tem uma longa história e está firmemente conectado com numerosas civilizações antigas, incluindo Pérsia, Grécia e Roma. Acredita-se que o uso do açafrão tenha começado na antiga Pérsia (atual Irã) há muito tempo. Os persas o usavam como um tempero restaurador, que mais tarde se tornou um sabor significativo na culinária. Os persas também são creditados com métodos de cultivo de açafrão, que os gregos e os romanos posteriormente adotaram.
O açafrão era muito apreciado na Grécia e Roma antigas e era usado na culinária, na produção de aromas e em drogas. Os antigos gregos se referiam ao açafrão como “Krokos”, que significa “corda”, devido à sua aparência especial de corda. O açafrão era usado na Roma antiga para melhorar a fragrância em espaços públicos e residências e também era usado como aromatizante para alimentos. Também foi usado na antiga Índia, China e Egito e foi trocado ao longo da Rua da Seda.
O cultivo de açafrão requer um arranjo particular de condições. A planta é geralmente cultivada em um ambiente mediterrâneo, onde os invernos são amenos e os verões são quentes e secos. Os bulbos de açafrão são estabelecidos em solo empobrecido durante a colheita e as flores brotam no outono. As flores são colhidas a dedo, retirando-se os fios ou barbantes, que são secos para produzir o tempero açafrão. São necessárias cerca de 75.000 flores para criar meio quilo de açafrão. Este fato é o motivo pelo qual o açafrão é rotulado como uma planta de trabalho intensivo. A alta exigência de mão de obra, entre outros fatores, é o motivo pelo qual o açafrão é tão caro.
O açafrão tem sido usado para diferentes propósitos desde o início dos tempos. Tem sido usado em prescrições habituais por seus efeitos calmantes e capacidade de proteger o corpo contra doenças. Também tem sido usado em produtos de beleza por suas propriedades de clareamento da pele. Na culinária, o açafrão é usado para dar sabor a uma variedade de pratos, incluindo paella, risoto e biryani. Hoje, o açafrão ainda é cultivado principalmente no Irã e em outros países, incluindo Espanha, Índia e Grécia. A especiaria continua profundamente apreciada e é usada em diferentes pratos em todo o mundo. Embora continue sendo talvez o tempero mais caro, o sabor notável, o cheiro e as vantagens medicinais do açafrão o tornam uma solução profundamente procurada.
Article in Dutch Language:
Geschiedenis en teelt van saffraan
Saffraan is een smaak die is afgeleid van de plant Crocus sativus. Crocus sativa is een bloeiende plantensoort die behoort tot de Iridaceae-familie. Het is de duurste smaak ter wereld en wordt al tientallen jaren en voor verschillende doeleinden gebruikt. Saffraan is bijvoorbeeld gebruikt voor culinaire, herstellende en corrigerende doeleinden.
De saffraanteelt heeft een lange geschiedenis en is nauw verbonden met tal van oude beschavingen, waaronder Perzië, Griekenland en Rome. Aangenomen wordt dat het gebruik van saffraan lang geleden is begonnen in het oude Perzië (het huidige Iran). De Perzen gebruikten het als een herstellend kruid, dat later een belangrijke kooksmaak werd. De Perzen worden bovendien gecrediteerd voor de teeltmethoden van saffraan, die de Grieken en de Romeinen vervolgens omarmden.
Saffraan werd zeer gewaardeerd in het oude Griekenland en Rome en werd gebruikt bij het koken, het produceren van aroma’s en drugs. De oude Grieken noemden saffraan “Krokos”, wat “snaar” betekent, vanwege zijn speciale snaarachtige uiterlijk. Saffraan werd in het oude Rome gebruikt om de geur in openbare ruimtes en huizen te verbeteren en werd ook gebruikt als smaakstof voor voedsel. Het werd ook gebruikt in het oude India, China en Egypte en werd uitgewisseld langs de Silk Street.
De teelt van saffraan vereist een bepaalde regeling van voorwaarden. De plant wordt over het algemeen gekweekt in een mediterrane omgeving, waar de winters zacht zijn en de zomers broeierig en droog. De krokusbollen worden tijdens de oogst in uitgeputte grond gevestigd en de bloesems ontkiemen in de herfst. De bloemen worden met de hand geplukt door de draden of touwtjes te verwijderen, die worden gedroogd om de saffraankruiden te produceren. Er zijn ongeveer 75.000 bloesems nodig om een pond saffraan te maken. Dit feit is de reden waarom saffraan wordt bestempeld als een arbeidsintensieve plant. Mede door de hoge arbeidsbehoefte is saffraan zo duur.
Saffraan wordt sinds het begin der tijden voor verschillende doeleinden gebruikt. Het wordt in gebruikelijke recepten gebruikt vanwege de kalmerende effecten en het vermogen om het lichaam tegen ziekten te beschermen. Het is ook gebruikt in schoonheidsproducten vanwege zijn huidverlichtende eigenschappen. Bij het koken wordt saffraan gebruikt om verschillende gerechten op smaak te brengen, waaronder paella, risotto en biryani. Tegenwoordig wordt saffraan nog steeds voornamelijk verbouwd in Iran en andere landen, waaronder Spanje, India en Griekenland. De specerij blijft zeer gewaardeerd en wordt wereldwijd in verschillende gerechten gebruikt. Hoewel het misschien wel de duurste specerij blijft, maken de opmerkelijke smaak, geur en medische voordelen van saffraan het tot een zeer gewilde oplossing.
Article in Swedish Language:
Historia och odling av saffran
Saffran är en smak som kommer från växten Crocus sativus. Crocus sativa är en blommande växtart som tillhör familjen Iridaceae. Det är den mest kostsamma smaken på planeten och har använts i många decennier och olika ändamål. Till exempel har saffran använts för kulinariska, restaurerande och korrigerande syften.
Saffransodling har en lång historia och är fast förbunden med många gamla civilisationer, inklusive Persien, Grekland och Rom. Användningen av saffran är accepterad att ha börjat i det forntida Persien (nuvarande Iran) för länge sedan. Perserna använde det som en återställande krydda, som senare blev en betydande matlagningssmak. Perserna tillskrivs dessutom metoder för saffransodling, som grekerna och romarna sedan anammade.
Saffran var djupt uppskattat i gamla Grekland och Rom och användes i matlagning, framställning av aromer och droger. De gamla grekerna kallade saffran som “Krokos”, vilket betyder “sträng”, på grund av dess speciella strängliknande utseende. Saffran användes i gamla Rom för att förbättra doften i offentliga utrymmen och hem och användes också som smaksättning för mat. Den användes också i gamla Indien, Kina och Egypten och byttes ut längs Silk Street.
Odlingen av saffran kräver ett särskilt arrangemang av förhållanden. Växten odlas i allmänhet i medelhavsmiljö, där vintrarna är milda och somrarna är svällande och torra. Krokuslökarna etableras i utarmad jord under skörden, och blommorna spirar på hösten. Blommorna handplockas genom att ta bort trådarna eller snören, som torkas för att producera saffranskryddan. Det krävs cirka 75 000 blommor för att skapa ett kilo saffran. Detta faktum är varför saffran är märkt som en arbetsintensiv växt. Det höga arbetskraftsbehovet, bland annat, är varför saffran är så dyrt.
Saffran har använts för olika ändamål från tidernas begynnelse. Det har använts i vanliga recept för dess lugnande effekter och förmåga att skydda kroppen mot sjukdomar. Det har också använts i skönhetsvårdsprodukter för sina hudupplysande egenskaper. I matlagning används saffran för att smaksätta en mängd olika rätter, inklusive paella, risotto och biryani. Idag odlas saffran fortfarande mestadels i Iran och andra länder, inklusive Spanien, Indien och Grekland. Kryddan förblir djupt uppskattad och används i olika rätter världen över. Även om det fortfarande är den kanske mest kostsamma kryddan, gör saffrans anmärkningsvärda smak, lukt och medicinska fördelar det till en djupt eftertraktad lösning.